Down Sendromlu Çocukların İç Dünyaları Nasıl

Psikolog-Özel Eğitimci – Sezgin Kartal anlatıyor…

Öncelikle en belirgin özellikleri çok sosyal çocuklar. Girdikleri ortamda hemen kaynaşıp gerekli sosyal becerileri hemen kurabilen çocuklar. Biz özellikle okul öncesi dönemlerde sıkıntı ile karşılaşaabiliyoruz ama çocuklarımız aslında çok sosyal oldukları için bu tür ortamlarda çok da başarılı oluyorlar. Kurallara uyma oradaki sistematiklere dahil olma son derece kolay onlar açısından . genel olarak mutlu ve hayatlarından memnun tabiki kendilerini ifade edebilme düzeyine yaklaştıkça neler istediklerini bilgimiz oluyor onları iletiyorlar ama genel görüntü itibari ile çocukluk döneminde mutlu, neşeli, sosyal toplumaa ayak uydurabilen bir yapıdan bahsedebiliriz.

Ergenlik Döneminde Down Sendromlu Çocuklar

Ergenlik döneminde herkeste yaşanan sorunlar down sendromlularda da yaşanıyor. Down sendromlu çocuklara özgü bir şey yok aslında.

Ergenlik döneminde ruhsal fiziksel değişiklikler, bazı durumlar yaratıyor. Bu durumların anlaşılabilirliği yada bunlara getirebildiği tanım çocukların bunlarla baş etme becerilerini geliştiriyor. Ergenlik döneminde sorun yaşayan birisi ister down sendromlu ister normal gelişim gösteren bir çocuk bu durumları fark edip baş edebilme becerilerini gösteriyor.

Down sendromlulardaki fark şu, kendi bedenine, kendi durumuna ilişkin tanımlamaları yapamayabiliyor. Bunu ifade edebilecek yeterli bilişsel potansiyeli olmayabiliyor. Bu dönemde slında ergenlik dönemi nispeten daha kolay geçiyor.
Eğer durumun farkındalığından yüksek bir çocuktan behsediyorsak, veya mental olarak daha iyi durumdaysa bu işi sorgulamaya başlıyor.

Ailenin bu konudaki zorluğu tabiki burada uzman desteği almalarını öneriyoruz, üretikleri çözümler bazen ülkemiz şartlarında yeterli olmayabiliyor. Benim çok duyduğum bir cümle “Ben niye gece dışarı çıkamıyorum” . Şimdi 25 yaşındaki bir kız tabiki gece dışarı çıkmak isteyebilir. Ama ailesi bu şartlarda bunu sağlayamayaz ona çünkü o farklılığın farkında. Bunu açıklamak çok zordur. Ama bunun yerine onun yaşantısını zenginleştirecek onun bu duygusal ihtiyaçlarını karşılayacak doneleri yerleştirmemiz lazım hayatında. Yani müzik ile sanat ile iş ile. Down sendromluların hayatlarındaki en büyük eksiklik, yetişkinliğe adım atarken işleri yok. 20 li yaşların başlarında eğitim hayatı bitiyor ve sonra bir başa dönme var. Çocuk tekrar eve dönüyor.

Down Sendromu hakkında merak ettiklerinizi buradan bulabilirsiniz…

Kategori: Soru-Cevap