Çocuğun Bakıcıya Bağlanması Tehlikeli mi?

Çocuk ve Ergen Psikiyatristi Prof.Dr. Özgür Yorbik anlatıyor…

3 senelik ayrılıklar biraz daha travmatik çocuk için çünkü beyin gelişimi gereği, sizde arkadaş imajı, anne imajı vardır, eş imajı vardır, henüz o imaj tamamiyle beyinde taşınmıyordur. bu sebeple annenin veya bakıcının yokluğu özellikle biraz da uzamışsa, gerçek bir yokluk gibidir çocuk açısından.

Bizler mesela annemizin bir yerlerde olduğunu ve sürecin devam ettiğini biliyoruz ama 3 yaşından önce çocuklarda bu çok sağlıklı gelişmediği için çok daha travmatik yaşanıyor. 3 yaşından sonra bu neslin sürekliliği büyük oranda tamamlanıyor. böyle kesin bir çizgi yoktur aslında bu ihtiyaçtan dolayı yavaş yavaş oluşmaya başlıyor ve 3 yaşında olgunlaşmış oluyor.

Bazı anne babalar şunu yeğliyorlar, evden ayrılırken o görmeden yavaşça o ağlamasın diye fakat bu çocuk için daha sancılı bir süreç. çünkü birdenbire anne baba ortada yok, paniği düşünsenize.

Bu yüzden anne babalar çocuk ağlasa bile ben şimdi gidicem ve sonra dönücem demeli. çocuk stabil olarak annesinin gidip döndüğünü gördükçe zaten bir süre sonra ağlaması ortadan kalkacak ve sağlıklı bir ilişki oluşacak.

Çocuklar bakımverenin o davranışlarının duygusal tonusunu alırlar absorbe ederler hatta aynalarlar dolayısı ile bakımveren önce bunu yapmayacak. yani bakımveren kendi içinde bu sorunu halledecek. çocuğu bırakbilmeyi bunun bir hayatın parçası olduğunu bilecek bakımveren. o da çocuk açısından belli oranda çocuğun olgunlaşması için gerekli.

Birde hiç çocuğunu bırakmayan anneler vardır. hatta evlenir üzerine taşınırlar, evlenir içindedir ailenin içindedirler. böyle aileler var. bu yaşam içerisinde de böyledir. çocuğu bırakabilmeyi bilmeliyiz.

Başarısızlık ve Nedenleri hakkında merak ettiklerinizi buradan bulabilirsiniz…

Kategori: Soru-Cevap