‘Anne Karnındaki Çocuğun Kişiliği, Babanın Elinde’

29 Aralık 2013 Devamı

Fatih Üniversitesi Psikoloji Bölümü Öğretim Üyesi Efkan Yeşildağ, “Baba, çocuğun sağlıklı bir kişiliğe sahip olmasını istiyorsa, onu seviyorsa hanımını mutlu etmelidir” dedi.

“FİGÜR BABADIR”
Anne karnından sonra da çocuğun ilk defa sosyal çevre dediğimiz dış dünyaya açıldığı yerin okul öncesi eğitim olduğunu kaydeden Yeşildağ, “Çocuğun sosyalleşmesi ve çevresiyle ilişkileri açısından bu dönem çok önemlidir. Özellikte 3-6 yaş arasında çocuklarımızın sosyalleşme dönemidir. Bunu ilk olarak babasıyla gidermesi gerekir. Çocuğun kafasındaki sosyalleşme figürü olan kişi babadır. Çocuk için kendisi ‘ben’ birinci tekil şahıstır. Anne ‘sen’ ikinci tekil şahıs. Baba da üçüncü tekil şahıs ‘o’ dur. O sosyalleşme figürü bu 4, 5 ve 6. yaşlarda babaların çocuklarıyla daha fazla ilgilenmesi, onun daha sağlıklı bir kişilik geliştirmesi açısından çok önemli. Okul öncesi eğitimi, aslında bizde özellikle çalışan annelerin kendileri bakamadığı için çocuğunu bıraktıkları emniyetli bir yer olarak algılanıyor. Aslında öyle olmaması gerekir. Bu dönemde özellikle erkek çocuklarına, ‘Anaokuluna gönderiyorum’ denmesi çok sakıncalıdır. Bu yüzden çocuklarımıza okul öncesi eğitim kavramını anlatmamız, burada anaokulu kavramından vazgeçmemiz gerekiyor çünkü özellikle bu 4-6 yaş arasında çocuklarda aynı zamanda cinsel kimlik gelişimi de ortaya çıkıyor. Çocuklar, ‘Ben kız mıyım? Erkek miyim? Kız isem diğerinden farkım nedir? Erkeksem diğerinden farkım nedir?‘ gibi bu ayrımları öğrenmek zorunda” dedi.

“OKUL ÖNCESİ EĞİTİMDE GÜZEL GELİŞMELER VAR AMA…”
Türkiye’de okul öncesi eğitiminde çok güzel gelişmeler olduğunu kaydeden Yeşildağ, sözlerini şöyle sürdürdü: “Bununla ilgili güzel toplantı ve paneller yapılıyor fakat ülkemizde bu yeterli değil. Çok daha iyi şeyler yapılabilir, bunun daha bilinçli olması gerekiyor. Halihazırda Türkiye’de okul öncesi eğitimine anaokulu diyorsak, almamız gereken daha çok yol olduğunu düşünüyorum. Özellikle 3-6 yaş arasında çocuğun hayatındaki en önemli kişi annesi değil, babasıdır. Baba çok önemlidir çünkü sosyalleşme figürü olduğu için babanın çocuğunu tutup o güçlü adam tarafından sosyal çevrede, diğer insanlar arasında birlikte dolaşması, onun her zaman arkasında olması, onun elinden tutması, düştüğünde ‘Ben buradayım, endişe etme, kendin kalkabilirsin’ demesi, bir problemle karşılaştığında, ’Korkma, ben buradayım’ demesi, çocuğun kişilik gelişimi açısından çok önemli. Bizim Türkiye’de ihmal ettiğimiz öncelikli hususlardan bir tanesi, bu yaşlarda baba yok çocuğun hayatında. Baba hep dışarıda. Çocuklarla anneler ilgileniyor. Bu özellikle erkek çocukların kişilik gelişimi açısından çok sıkıntılı. Kız çocuklarında ise ileride erkek ile kuracakları ilişkinin sağlıklı olması açısından problem teşkil ediyor. Babanın o dönemde çocuğun hayatında olması çok önemli.”