Allahım ben ne yaptım

Ne desem, nasıl anlatsam , nerden başlasam.. 30 Haziran 2012 de hamile olduğumu öğrendim. Benim hayatımda bu 30 rakamının hep bir yeri vardır zaten. 30 Haziranda eşimle tanıştım, 30 Temmuzda evlenme teklifi aldım ve yine bir 30 Haziran… 6 yıllık evli olan bizim için nasıl anlatılmaz bir duyguydu. Mutluydum, bir an önce eşime söylemek istedim ve ona kızımın adıyla bir mektup yazarak baba olacağının müjdesini verdim. Sonrasında tatile çıkma, gelme ve doktor arayışlarına girme işine sıra gelmişti. Bir çok arkadaşımın ağzından Nezih Bey’in adından başka bir şey duymuyordum. Herkes bana kadın doğumcudan çok anestezi doktorunu övüyordu. Şöyle rahat doğum yaptım, böyle keyifli doğumdan çıktım gibi cümleler duyuyordum. Benim düşüncemde de her zaman anestezi doktorunun yeri çok önemli olduğu için bu söylenenler çok hoşuma gidiyordu.

Doğumdan o kadar çok korkuyordum ki sanki canımı alıcaklar zannediyor,vasiyetimi yazmayı planlıyordum:) Neyse öncelikle Nezih bey’in çalıştığı hastaneyi buldum sonra Nezih bey’i ve doktorum Gülnur Seyithanoğlunu.. Nezih Bey adı gibi nezih, sakin ve huzur veren konuşmasıyla o kadar rahatlatıyordu ki ben doğumu kesinlikle bu doktor başımdayken yapmalıydım diyor başka da bir şey demiyordum. Aradan aylar geçiyor, yavrum karnımda büyüyor bizse onun geleceği günü sabırsızlıkla bekliyorduk. Ben hastanede Nezih Bey’i her gördüğümde sorularıma cevap arıyor, o da hiç bıkmadan sorduğum her soruya ayrıntılı cevap veriyordu. Bir gün hastaneye gittiğimde Nezih Bey’in o hastaneden ayrıldığını öğrendim. Hemen aradım ve doğumumla ilgili beni zor durumda bırakmayacağını, doğumu Türkiye Hastanesinde Dr.Figen hanımla gerçekleştirebileceğimizi; bu yüzden kendime sıkıntı etmemem gerektiğini defalarca söyledi. Ne kadar enteresan ki 34 hafta gittiğim ve çok da sevdiğim kadın doğum doktoruma, Nezih bey’i tercih etmiştim… 35.haftamda olduğum için her hafta kontrollere gidiyordum. Dr.Figen hanım da Nezih bey gibi tatlı dilli, güler yüzlü, fazlasıyla samimi, yüreği güzel bir doktordu. Artık ikisi sayesinde korkularım iyice azalmış ve 39.haftaya gelmiştim. Ama bebeğim hala dönmemişti. Bu sebeple doktorum bebeği artık sezaryenla almamız gerektiğini söyledi. Ben de Nezih Bey’le irtibata geçip o hafta içinde Perşembe sabah 07:30 da sezeryana giriceğimin bilgisini verdim ve korkumdan epidural sezaryen istemediğimi, genel anesteziyle beni uyutup bebeği almalarını söyledim. O ise bana (Ablacım; siz hiç merak etmeyin, biz; sizin için doğru olan neyse onu yaparız dedi.Ben ise sadece peki diyebildim. Ama o hafta, o kadar kötü grip oldum ki ne yapacağımı bilemeden Nezih Beyi aradım, durumumu anlattım. Ben sizi arıyacağım dedi ve 10 dk sonra aradığında bana dediği “sizi bu şekilde doğuma almamız tehlikeli olabilir, bu yüzden bütün programı değiştirerek doğumunuzu Cumartesi sabaha almamızın daha doğru bir karar olacağını düşünüyorum “ dedi. Ben biliyordum ki bunu ayarlamak çok zor olmuştu. Çünkü doğum servisinin, doktorumun hatta Nezih Bey’inde çok yoğun olduğunu biliyordum. Ama benim ve bebeğimin sağlığı için bu yapılmıştı. 09.02.2013 tarihinde 07:30 da bebeğimin epidural sezaryenla doğumunu gerçekleştirmek için ameliyathaneye giderken ben gülmüyor ağlıyordum. Ameliyathane kapısında söylediğim şu cümle herkes tarafından özellikle de Nezih bey tarafından gülerek karşılanmıştı. “ALLAHIM, BEN NE YAPTIM…” O kadar korkmuştum ki ameliyathaneyi görünce ne diyeceğimi bilemedim. Ama yine Nezih bey’in beni sakinleştiren konuşmasını dinlerken sırtımdan iğneyi vurmuş ben farkına bile varmamıştım. Bir hemşire bana 07:38 de yavrumu gösterdiğinde doktoruma buna inanamadığımı söylüyormuşum. Güzel bir sohbet eşliğinde ve yavrumun her anının fotoğraflarıyla ameliyatım tamamlanmıştı ve işte ağlayarak girdiğim doğumhaneden gülerek çıkmıştım. Kardeşim bana çok iyi görünüyorsun dediğinde; “Evet çünkü öyleyim” dediğimi çok net hatırlıyorum. Artık kimse beni doğumdan korkutamaz bence siz de korkmayın ve hamileliğinizin ve o anın keyfini çıkarmaya bakın….Neticede iyi ki ve yine iyi ki Nezih Bey’in peşinden gitmişim, iyi ki epidural sezaryen, iyi ki Türkiye hastanesi ve tabii ki iyi ki Figen Ezen İŞLER. Aslında daha anlatacak çok şey var ama yazacaklarım, şimdilik bu kadar 🙂

DİLEK KAYIKÇI PEHLİVAN

Kategori: Doğum Hikayeleri