Ailenin Çocuklardan Beklentisi!

Çocuğun başarısı ailenin hedefine uymadığı zaman, aile en güzel ses tonu ile çocuğu uyarıyor. “Dikkat edersen olacak, biraz daha çalışırsan olacak, ben biliyorum başaracaksın” Çocuk biraz motive oluyor çabalıyor ama yinede istenen başarı olmuyor.

Çünkü o çocuğun genel potansiyeli o başarıyı hemen yakalayacak düzeyde değil. Böyle bir durumda anne babanın veya öğretmenin sesi yükseliyor, yüz ifadesi değişiyor hatta çocuk örselenebiliyor.

Bu aşamadan itibaren çocukta hata yapıcam korkusu meydana geliyor. Hata yapıcam annem babam veya öğretmenim bana kızacak, rezil olacağım korkusu…Eğer bu korku başlamışsa, çocuk pratik yapmıyor. Öğrenmek için veya soru sormak için adım atmıyor. Ve pratik yapmayan beyin gelişmiyor.

Çünkü beyinin çalışma mekanizması bir şeyi ne kadar pratik yaparsan, onda ustalaşıyor,hızlanıyor, daha iyisini yapıyor ve başarılı oluyor.

Eğer pratik yapmazsa, var olan potansiyeli de değerlendiremiyoruz. Bu sebeple çocuğun başarı ve potansiyelini iyi belirlemek gerekir. Bir tık üstünü bekleyerek ilerleyip istenen başarı elde edilebilir.

Bazı anne babalar, çocuğunun hemen sınıfın ilk okuma-yazmayı öğrenen öğrencisinin olmasını istiyor. Aileler matematik, feni daha iyi öğrensin diye çocukları belli kalıplara sokuyorlar. Sadece belli alanlara odaklanarak çocuğun başarısıyla beklentinin oluşması çok doğru değil.

Kategori: Genel, Haberler