Çocuklar Neden Parmak Emer?

09 Aralık 2015 Devamı

Parmak emme 1 yaşına kadar çok normal bir davranıştır. Çocuklarda da çok sık görülür. Fakat 1 yaşından sonra devam ederse burada bir sorun var demektir.

Kendini güvensiz hisseden çocuk parmak emer

Anneyle olan bağlanmada bir eksiklik ortaya çıkmıştır. Anne ya çocuğun isteklerinin tamamına olumlu bir şekilde yanıt vermemiştir ya da her ağladığında yanında olmamıştır. Anneye karşı bir güvensizlik oluşmuştur.

Bunun haricinde 3-4 yaştan sonra eğer parmak emme davranışı devam ederse, bu güvensizliğin devam ettiğini, bunun için acil çözümler üretilmesi gerektiğini anlıyoruz.

Parmak emen çocuğa nasıl yaklaşmak gerekir?

Genelde uykuya geçerken veya kendilerini güvensiz hissettikleri durumlarda daha çok parmak emdiklerini görüyoruz. Bir yabancının olduğu ortamda kendini güvensiz hissedebiliyor. Böyle ortamlarda çocuklar daha çok parmak emiyor.

Birincisi her çocuk aslında farklı davranışlar gösteriyor. Bunlara aslında uyum sorunları diyebiliyoruz. Çocuklar yeni bir ortama adapte olurken bunları gösterebiliyorlar. Örneğin çocuk anaokuluna başladığında kendini çok güvenli bir ortamda hissetmiyor.

Azarlamayın, ayıplamayın

Çocuk güvensiz bir ortama ilk geldiğinde ‘çek elini ağzından’ veya ‘yapma bunu’ şeklinde davranmak yerine o anda elini alıp, ‘hadi gel şuraya gidelim’ ya da ‘şurada şu varmış, hadi bunu al’ şeklinde farklı bir uğraşa, farklı bir objeye yönlendirmek gerekiyor.

Bu harekte çocukta daha çok utanma duygusu yaratacaktır. Çünkü yaptığı şeyin çok doğru olmadığının aslında o da farkında. Çünkü o da görüyor ki kendi yaşıtları bunu yapmıyorlar.

Bu yüzden bu tarz yönlendirmeler yapılması gerekiyor. Ancak azarlama, eline vurma gibi davranışlar tam tersine olumsuz etkiler yaratacaktır.

Çocuk uykusunda parmak emiyorsa ne yapılabilir?

Uykuya geçerken çocuklarda parmak emmeye sıkça rastlanıyor ve bu genelde küçük yaş gruplarında görülüyor. Küçük yaşta damak gelişimi önemli olduğu için de bu hareketi engellemek gerekiyor. Uykuya geçerken parmağını emsin gibi bir düşünceyle serbest bırakmamız yanlış.

Ne yapabilirsiniz?

Uyku sırasında belki parmağını emecektir, fakat uyuduktan sonra elleri ağzından çekilebilir veya uykuya dalarken ellerini ağzına götürmemesi için elleri tutulabilir. Baskı şeklinde değil, sevgi göstererek ellerinden tutulabilir.

Kendiliğinden geçmesini beklemek işe yarayabilir. Çünkü çocuk zaten bunun yanlış bir davranış olduğunun farkında ve bunu kendi başına çözmeye çalışıyor ama karşısındaki kişiden de yardım bekliyor. Bu karşısındaki kişi de anne.

Eğer anne çocuk arasında güvenli bir bağlanma ortaya çıkarsa, çocukla annenin ilişkisi daha iyi bir yere doğru giderse, o zaman zaten kendiliğinden bu davranış da yok olacaktır.

Parmak emen çocuğu psikoloğa götürmek gerekir mi?

3-4 yaştan sonra bu davranış artık hem toplumsal açıdan hoş görülmeyen, hem de fizyolojik ve sağlığı açısından iyi olmayan bir şey. Anne eğer tek başına bunda başarılı olamıyorsa, bunun çözüm yollarını bulamıyorsa tabii ki bir yardım alması gerekiyor.
Anne bu yardımı psikolog veya pedagogdan alacaktır. Onlar da çocuğa nasıl davranması gerektiğini, bununla ilgili çözüm yolları önerebilir.

Annenin de anlatacakları var

Çözüm yollarından birisi şu olabilir: Annenin daha önceki çocuklukta gösterdiği davranışları, bu bağlanma sürecindeki davranışları, bebekken yaşadıkları olayları psikologla paylaşması en önemli çözüm yollarından biri.

Buna göre çocuğun güvenle bağlanıp bağlanmadığı, güvensizliğinin nerede olduğunu çözmek, parmak emme davranışındaki asıl sorunu bulmamızı sağlar. Böylece anneye daha doğru çözüm yolları önerebiliriz.

Çocuğun parmağını emmesinin zararı var mı?

Çocukların büyük bir çoğunluğunda ilerleyen yaşlarda damak problemleri ortaya çıkıyor. Başparmak direk damağa oturduğu için damaktaki problemler nedeniyle çocuklar daha sonra diş doktorlarına götürülüyorlar. Genelde bu ilkokul çağlarında oluyor.
Damak ve diş problemleri

Ağızda kapanma bozuklukları olabiliyor. Çocuğun eli sürekli ağızda olduğu için ilk çıkan dişlerle sürekli oynuyor ve dişler yamulabiliyor. Bu yüzden çok fazla zararı var tabii. Bunları engelleyebilmek için de çocuklara mümkün olduğu kadar ona fark ettirmeden elini oradan çekmek ve bir şekilde başka bir uğraşa yönlendirmek gerekiyor.

Damağın farklı yapısından dolayı ortaya konuşma bozukluğu da çıkabilir. Dişler normalde gelişmesi gereken şekilde gelişmediği için seslerin telaffuzunda tabii ki farklılıklar olacaktır. Belki özellikle küçük yaşlarda bu fark edildikten sonra bir periyodontik veya ortodontik tedaviyle düzeltilebilir ama belli bir yaştan sonra bunu artık düzeltemiyoruz.

Sosyal bozukluklar

Ayrıca sosyal zararları da var. Çocuğun anaokulunda, 3-4 yaşındayken parmak emiyor olması arkadaşları tarafından daha küçük yaşta bir bebek olarak algılanmasına neden oluyor ve bu çocukta aşağılanmış hissi uyandırıyor.